Dodentocht 2024

Ik heb de dodentocht van 2024, 100 km, uitgewandeld. Zo, daar ben ik best wel blij mee trots op. Samen met 12K+ anderen gestart, hoeveel 'm uitgewandeld hebben, dat weet ik (nog) niet. Het was een zotte ervaring. Verstand op nul en gaan. Blijven gaan, 20 uur en 21 minuten aan een stuk, zonder ook maar één keer aan opgeven te denken.

Diep gaan. Hard gaan. Pijn gaan. Meer dan eens had ik liever geweend dan gewandeld. Wanneer er dan plots een bekend gezicht stond te supporteren kreeg ik zo'n ongelooflijke mentale boost dat die kilometers weer voorbij vlogen.

Ook een dikke merci aan Jack Reacher, zijn hulp was niet te onderschatten. 🤭

De laatste 20 kilometer (of zoiets) had ik mijn Sien en ons Nienke aan mijn zijde. Zij op of naast de fiets, soms stilletjes, soms met fijne woorden, altijd met veel liefde. Mijn jongste broer heeft nog even meegewandeld, mijn schoonzus. Mijn nichtjes die van die kanten zijn hebben me fantastisch geholpen en bijgestaan met hulp, tips en tricks. Om dan al die feestende en supporterende buurtbewoners niet te vergeten! Dat is daar een waar volksfeest!

De organisatie krijgt ook een dikke duim. Knap werk!

Best gekregen tip: goede wandelsokken én regelmatig wisselen. Dat heb ik elke 20 km gedaan. Resultaat: 1 klein bleintje, #winning.

Volgend jaar opnieuw? Nee. Ga ik supporteren? Zeker weten!